Şu sıralar Başşehir futbolunda İzmir rüzgarı esiyor. Yılların köklü kulübü Ankaragücü, yepisyeni bir vizyonla ve misyonla tanışmanın heyecanını ve umudunu taşıyor…
Hem de, daima transferlerle ve freni patlamış kamyon misali giderek artan döviz bedelleriyle, yabancı oynatmanın maliyetlerinin “en baba holdingler” in, en varsıl finansörlerin bile altından kalkamayacağı bir boyuta evrildiği bir periyotta.
Bu rüzgarı estiren İzmirliler’in ve dahi Ege’nin yakından tanıdığı lakin, teknik adam ve yapılanma seçiminde tanınan kültürün ve futbol piyasasında düzgün bilinen, öteki etmenlerin kendi topraklarında misyon yapmasına müsaade vermediği Ümit Turmuş…
Ümit Hoca’yı bilmeyenler için biraz tanıtmakta fayda var. İzmir-Buca, 1960 doğumlu, yani Buca’nın çocuğu… Eğitiminin tümünü İzmir’de tamamladı. İzmirspor Amatör Grup ve A Genç Kadro antrenörlüğü ile başlayan mesleğinde Bucaspor’dan Altay’a, Karşıyaka’dan Antalyaspor’a çalışmadığı kadro kalmadı. Bilhassa Ege’nin dört bir yanına, (Bigaspor, Çanspor, Balıkesir, Turgutlu, Aydın, Denizli, Tavşanlı Linyit üzere takımlarda) amatör- profesyonel demeden, Süper Lig, 1.ci, 2.ci, 3.cü Lig ayrımı yapmadan, yarışmacı kadro kimliğiyle birlikte öz kaynak ve sportmen araştırma geliştirme (SAGEM) misyonunu aşılamaya çalıştı.
Sadece Ege’de değil, Anadolu’nun dört bir yanında misyon yaptı Ümit Hoca… Ünallar , Carlos’lar , Ceyhun’lar’ın top koşturduğu Harika Lig’in unutulmaz doğu rengi Malatyaspor ‘dan tutun da Elazığspor, Boluspor, Sakaryaspor üzere takımlarda…
Altay’da dört devir çalıştı. İbrahim Akın, Sinan Kaloğlu, kaleci Ramazan Kurşunlu, Çağdaş Atan, Sakarya’da Tuncay Ulu üzere, Türk Futbolu’na damga vuracak, bir çok genç yeteneğin gelişimlerine katkıda bulundu.
Kendi tabiriyle, “Baktım ki antrenörlüğünü yaptığım oyuncuların yaşı benden büyük” deyip, mesleğine orta vererek, İngiltere’nin yolunu tuttu, stajını Arsenal’de yaptı.
Ümit Hoca, Ege ve Anadolu’ya değil “Kara Kıta” Afrika’ya da ışığını yaydı. Gana ve Kamerun’da çalıştırdığı gruplarda Afrikalı gençlerin elinden tuttu.
Ümit Cinsmiş, bugün ünü Avrupa’ya varan ve Seyit Mehmet Özkan tarafından kırmızı lacivertli gruba taşınarak geliştirilen Altınordu ekolünün de dolaylı olarak başlatıcısı oldu.
Bucaspor’da 96-97 döneminde o periyot en alttakinin küme düştüğü klasman kümesinde sonuncu ekibe, periyodun Bucaspor Asbaşkanı Seyit Mehmet Özkan, tarafından “Takımı kurtar “ diye çağılır Turmuş… Düşme potasında devraldığı Bucaspor’u 8 puan farkı kapatıp, 3 puan da fark atarak ve şampiyon yapar ve kadro play off’a yükselir. Play Off’ta ise Şekerspor’a elenerek Harika Lig’in kapısından döner.
Ne var ki, bu grupta Turmuş’un elinde parlayan yıldızlardan Ufuk ve Emre Beşiktaş’a, Onur Çanakkale Dardanel’e, Süleyman Göztepe’ye, İsmail Adana Demirspor’a, Hüseyin Ok Kayserispor’a Serdar Gaziantepspor’a stoper İbrahim de Üstün Lig’e satılır. O devirde kulübe önemli bir bütçe sağlanır. İdarenin bu hatırı sayılır kaynağı çar çur etmeyip, Seyit Mehmet Özkan’ın önderliğinde, bugün de kulübe hizmet veren Kaynaklar Tesisleri’ni inşa etmesiyle, sonradan Özkan’la birlikte Altınordu’ya taşınacak öz kaynak sistemi oluşturulmuştur.
Turmuş, artık Ankaragücü’nde yeni bir sayfa açtı. SAGEM (Sporcu Araştırma Geliştirme Merkezi) projesinin kurmayları, Başkent’in emektarlarının (Hacettepe Üniversitesi’nden Gören Köse, deneyimli teknik adam Fuat Akyüz, Polat Şekerci, Çetin Orhan) yanısıra, eski İzmirspor’lu, Altınordu alt yapı tecrübeli Hasip Ertürk, yıllarca Almanya’da edindiği tecrübeleriyle İzmir’in yakından tanıdığı Nejat Kabay sarı lacivertli kulüpte İzmir rüzgarı estiriyor.
Yeni yetenekleri Türk Futbolu’na kazandırmak üzere kolları sıvayan takım, meyveleri toplamaya başlamış bile. Yeni profesyonel yapılan 2007 doğumlu U16 Ulusal Kadro kaptanı Arda Ünyay’ın ismini ileride Avrupa kulüpleri ile birlikte duyarsanız şaşırmayın. Stoper oynamasına rağmen 3-1 galibiyetimizle biten son Azerbaycan maçında 2 gol ve penaltının asistini yapan Arda, şimdiden futbol radarlarına girmiş.
Bunları neden yazdım?
Elbette ki hedefim, yakın dostum olan Ümit Hoca’yı pazarlamak, ya da amiyane tabirle ona “piyaz yapmak” değil.
Bazen kendilerine çıkar da sağlamak ismine, çaktırmadan, ya da aleni, işbaşındaki teknik adamların altını oyanlar, televizyon ekranlarından kendine kapı açan, çakma müellif ve yorumcular, ya da çocuklarımızın ve gençlerimizin bile izlemesi sakıncalı bir biçemle (üslup) ekran şaklabanlığı yapanlar ziyadesiyle sütun ve ekranları dolduruyor.
Tanrı’ya şükür ki, 40 yıla yaklaşan spor yazarlığımızda o taraklarda hiç bezimiz olmadı, olmasın da. Zati Turmuş’un da bu türlü bir parlatmaya ihtiyacı yok. Misyon yapmadığı devirlerde efendi efendi meskeninde oturdu, boşluğu fırsat bilip yeni projeler üzerinde çalıştı. Ne hatırlı birini devreye soktu, ne de transfer komisyonculuğu üzerinden başını bir yere sokmaya çalıştı. Onun bedelini bilen biliyor.
Demem o ki;
A Ulusal Takım’ın şu günlerde Lüksemburg ve Fareo Adaları üzere, en alt torba kadroları karşısında yaşadığı içler acısı durumdan görev çıkarıp, “Kuntz gitsin, Aybaba yahut Kartal gelsin” üzere sığ yaklaşımların, geleceği düşünmeden günü kurtamaya odaklı, palyatif tahlillerin ve bu kanıyı temsil eden “skortif!” zihniyetin, kara gölgesinin Türk Futbolu üzerinden kalkması gerektiğine inanıyorum.
Türk futbolunu Turmuş’lar ve onların üstlendiği misyon ile onlara baht veren Ankaragücü üzere idare zihniyetleri kurtaracaktır. Yoksa sistemin ve bilimsel, uzun vadeli ve gerçek usullerle çalışmanın değerini kavrayan Avrupa’nın, en “gariban” (futbol bağlamında) ülkeleriyle bile aramızdaki makas giderek açılacak… Birinci kornerlerini, birinci gollerini bize atanların, birinci galibiyetlerin, sayısı giderek çoğalacak… Sistemi olmayan, anı yaşayan, geleceğe yönelik bir projesi, korkusu olmayan bir Ulusal Takım’la, dışarı gönderdiğimiz ve dışarıdan çağırıp oynattığımız, beş – on futbolcu da bize fakat “C” Ligi’nde şampiyonluk sevinci yaşatacaktır.
Ne dersiniz?